''Μια τελευταία προσευχή...''

Αυτήν την Τετάρτη 20/4/11 στον Azrael η διαδρομή ξεκινάει από την ενωσή των χειρών και το κλεισιμό των ματιών μέχρι τα αστέρια.Η προσευχή και το αίνιγμα της φύσης της ξετυλίγεται μέσα από μία γοτθική διαδρομή με ηλεκτρονική περιβολή και στίχους δύο κόσμων,της βεβαιότητας και της αμφιβολίας,της ειρωνείας και της μαγείας.Ζητάς κάτι και έρχεται λένε και ας μην ξέρεις από ποιόν,όμως μόνο αν το αίτημα σου είναι αληθινό προς εσένα τον ίδιο είναι τόσο απλά τα πράγματα.Αν όχι,τότε είσαι ακριβώς στο σημείο από το οποίο θα ξεκινήσουμε και εμείς αύριο,την περιπλάνηση μέχρι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.

Άχαρη διαδικασία και εκπόνηση για πάντα κατά πολλούς,κυρίως για εκείνους οι οποίοι το ταύτισαν με ένα φθηνό κόλπο απλά των οργανωμένων θρησκειών για να χειραγωγεί τους ανθρώπους.Δεν είναι αρκετά τα τεχνάσματα τους για να ακυρώσουν κάτι το οποίο πάντοτε προκύπτει από την ράχη της επιθυμίας η οποία έχει πάρει ένα χρώμα κατακόκκινο και επιφέρει την ανάγκη για μία σύλληψη των πράγματων μέσω μίας ηρεμίας που στο δρόμο χάθηκε μέσα στα τόσα δυσμενή αναπάντεχα.Εκεί είναι που το μεγαλύτερο ταξίδι που κάναμε ποτέ αρχίζει,να ξανασυναντηθούμε με το ''εγώ'' που οι ήττες αναιρέσανε καθ'οδόν.

Για αυτό άλλωστε πάντοτε η προσευχή θα είναι συγγενής με τη μοναξιά.Αδημονούμε για την άφιξη κάποιων πραγμάτων.Όσα είχαμε ήδη γνωρίσει κάνουν το παιχνίδι πιο έντονο.Αυτό το κάτι που καίει μέσα σου και αυτό το ''σαν να περιμένεις κάτι...''.Λένε πλήρης σαφήνεια δεν θα υπάρξει.Δεν έχει κανένας ιδέα σε ποιόν απευθύνεται και για ποιόν λόγο ακριβώς.Ίσως απλά η ησυχία τους τρόμαξε όλους τόσο που απλώς επινόησαν φιγούρες όχι και τόσο μακρινές από εκείνους.Όμως δεν είναι τόσο θολό το τοπίο.Το βλέμμα σηκώνεται πρώτα προς έναν ανώτερο εν δυνάμει εαυτό και πολύ πιο μετά σε
έναν θεό και μία δύναμη έξω από το μέσα.Όταν η σιωπή γνωρίζει την ήττα από τον θόρυβο η εκγρήγορση,η γαλήνη και η συγκέντρωση χάνουν την ισχύ τους.Εκεί πλέον δεν ακούγεται κανένας άλλος και δεν μιλάει η δύναμη,μόνο οι απεγνωσμένες αποδοκιμασίες προς τον άγνωστο που για κάποιο λόγο δεν μπορούμε να διακρίνουμε ότι τα μάτια του έχουν το ίδιο χρώμα με των δικών μας.

Επειδή λοιπόν όπως είπε κάποιος κάποτε,''μέσα στην αρχή μου είναι και το τέλος μου'' δίχως να χρεώσουμε τίποτα σε θεούς,δαίμονες,άγνοια και κακή τύχη ας σταθούμε σε όσα μόνοι μας γνωρίσαμε και έχουμε βιώσει.Για θυμηθείτε.Στεκόμασταν σιωπηλοί αλλά οι φωνές μας κάνανε τη γη να τρέμει.Χέρια σταυρωμένα και ενίοτε γόνατα λυγισμένα,ακίνητα,όμως τα βήματα προς τα πάνω ήταν τεράστια και σε ένα εικονικό πουθενά που φανέρωνε τελικά το όλο του.Άρα πέρα από αίνιγμα,είναι και εκείνο που εύκολα μας έκανε να καταλάβουμε ότι κάτι παραπάνω υπάρχει,όχι απλώς πέτσα και κόκκαλα.


Αύριο λοιπόν Τετάρτη 20/4/11,12:00-14:00 @ http://indiegroundradio.com/  με gothic,electrogoth classics,dark electro και gothic rock στο καθιερωμένο κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές,σε μία βόλτα από τα κλασσικά των E Nomine και των Illuminate μέχρι νέες κυκλοφορίες από την Βόρεια Ευρώπη.

Μιά περιήγηση ακριβώς στα βήματα της μεγάλης Εβδομάδας,αμφιβολίες,θεωρίες,αμφισβητήσεις και όλα αυτά τα τόσο κουραστικά να μην υστερούν όμως σε ατμόσφαιρα και δίψα για το ασαφές.