Ευλογία Ή Καταδίκη;-Όλες οι Απαντήσεις

Τετάρτη 30/3/11 στις 12 το μεσημέρι ο Azrael δίνει χώρο και χρόνο στους εν μέρει ομοίους του,σε φιγούρες παρεξηγημένες είτε δικαίως είτε αδίκως και σε ιδέες και καταστάσεις με το ίδιο ανεξιχνίαστο χρώμα.Συμβολικό αν αναλογιστεί κανένας ότι είναι αισίως η τριακοστή εκπομπή από το Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα λίγο πριν συμπληρωθούν εφτά μήνες από την αφετηρία.


Όπως κάθε εβδομάδα έτσι και αυτή,οι αφορμές είναι αμιγώς μουσικές με τα συναισθήματα και τα βιώματα να παίζουν καταλυτικό ρόλο στο να κατασταλλάξουμε σε μία συγκεκριμένη τροχιά.
Η ανησυχία και η καχυποψία για αλλόκοτα πρόσωπα που μας περιστοιχίζουν όπως οι εξαίρετοι κύριοι της παραπάνω εικόνας μέχρι και την δύναμη και το δέος που προκαλούν κάποιοι άλλοι την ίδια στιγμή όταν διασταυρώνεται το βλέμμα μας μα το δικό τους και ο καρπός αυτής της σύζευξης αμφίδρομων ενεργειών είναι η γλυκιά αν και βασανιστική απορία ''πότε θα φτάσουμε εδώ;''.


Σε πιο καθημερινό φόντο,τα παραπάνω πυροδοτήθηκαν από την κορύφωση του συναισθήματος που όλοι έχουμε βιώσει με μοναδικό τρόπο,την εξίσου -επιτρέψτε μας- ''ενθουσιασμένη αγωνία'' να επιτύχουμε επαλήθευση σε όλα εκείνα τα ''καλά'' που έχουμε στηρίξει σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα  γύρω μας.


30/3/11 λοιπόν με goth rock,gothic,electrogoth και όχι μόνο στο καθιερωμένο κράμα του τότε με το τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές,από τα κλασσικά των Cruxshadows έως και τον νέο δίσκο των Lord Of The Lost,λίγο μετά τις 12@ http://indiegroundradio.com/

H κυρία Halgrath,το αριστούργημα....''εμείς''....& ''οι άλλοι....''

Γεννημένη στο Γκρόζνυ  στα βόρεια βουνά του Καύκασου στη Ρωσία,η Αgratha με την έναρξη του πολέμου σε Τσετσενία,κινήθηκε με   την οικογένειά της  προς το Stavropol, όσο μακριά από το Γκρόζνυ όσο στεκόταν αυτό πιθανό. Έτσι μεγάλωσε εκεί, στην πόλη Stavropol,σε ένα φόντο διαφορετικό από τα τοπία της  πατρίδας της ή οποιωνδήποτε δασών γύρω.Συνοπτικά η ίδια συστήνει εαυτόν θέλοντας να αποδώσει τα πρώτα ερεθίσματα που δέχθηκε αναφέροντας πως  στην ηλικία των 12, ξεκίνησε  να αγνοεί τις σχολικές τάξεις και την ανάγνωση με το εγώ της να επιτυγχάνει συγκέντρωση στη λογοτεχνία κοντά μόνο. Συγχρόνως άρχισε να τραγουδάει δίχως να γίνεται αυτό αντιληπτό από τους δικούς της.Σε συνδυασμό με την επιθυμία της για περιφορές μακριά από μεγάλες συγκεντρώσεις ανθρώπων δεν ήταν δύσκολο να αντικρίσει την πλέον ιδανική δίοδο στα μονοπάτια των κοιλάδων κοντά στην κατοικία της προκειμένου να το κάνει αυτό.  Συμπληρώνοντας  15 χρόνια ζωής, αποφοίτησε από το γυμνάσιο και εγγράφτηκε σε μουσικό κολλέγιο στη σχολή του μελοδραματικού τραγουδιού.


Τα παραπάνω σχετικά εύκολα μας φέρνουν κατά νου κάποια η οποία ξεκινάει ένα απόγευμα να συναντηθεί με το πρόσωπο ενός ''ξένου'' ο οποίος προκύπτει μέσα από εικόνες αντιθετικές με την μαζική προσέλευση κόσμου σε προαύλια και σχολεία.Αναζητώντας έναν χρώμα διαφορετικό από το καθημερινό προκύπτει η παρατήρηση μίας άλλης ''φασαρίας'' η οποία μέσα από γεγονότα δυσμενή που παραπέμπουν έντονα σε δραματική ειρωνεία δίνει προιόντα δύναμης και μοναδικότητας,παρά στοιχειώματος και κρύου,αιώνιου σκότους.Αυτός είναι ο ρόλος της ''Halgrath'' και χωρίς την παραμικρή επιφυλακή ας πούμε ότι όλα δείχνουν ότι η μουσικός από τη Ρωσία την ''χρειάζεται'' διαρκώς ως το πιο ισχυρό σύμβολο πίστης τριγύρω της προκειμένου να υπάρχει μονίμως ένας καθρέφτης να της ψιθυρίζει ότι το δύσκολο ξεκίνημα       
για το οποίο δεν την είχε προειδοποιήσει κανένας άξιζε...


Κάπως έτσι τον Ιούλιο του 2010 προκύπτει το dark ambient αριστούργημα Liquid Mind από την Ambientaria Records,μία δεκατράγουδη περιήγηση σε όσα συνάντησε και άγγιξε περιπλανόμενη σε όλες εκείνες τις κοιλάδες,στο άρωμα του αέρα που βάφτισε ως πιο ''ανθρώπινο'' από αυτόν της ρουτίνας και σε όσα ταξιδεύει κανένας υψώνοντας απλώς το βλέμμα.Συμπαντικά κλισέ και θεωρίες παρατίθενται μουσικά με τρόπο πολύ πιο προσωπικό από τα συνηθισμένα με φωνητικά τα οποία αν και αρκετά απόκοσμα πολλές φορές σχηματίζουν θα λέγαμε χαμόγελα δείχνοντας ότι η λευκή γραμμή είναι πιο γλυκιά όταν έχει προηγηθεί μηδενική ορατότητα.Το Liquid Mind είναι ένα πραγματικό δώρο ικανό να μας κάνει ένα με το γύρω μας,είτε αυτό είναι οι 4 ''δικοί μας'' τοίχοι είτε είναι κάποια άλλα τοπία τα οποία επισκεπτόμαστε με αφορμή την αναθεώρηση και άλλες...''δικές μας'' γιορτές.


Οτιδήποτε άρτιο είναι πάντοτε καταραμμένα υποχρεωμένο να έχει μελανό σημείο.Τέτοια σημεία είναι που συνήθως χτυπάνε σαν το ξυπνητήρι ενώ η πορεία εξελισσόταν κανονικά και έτσι κάπου εδώ λέω σιγά σιγά να μιλήσω σε πρώτο ενικό και σε εσένα και στην Agratha.
''Η έκτη αίσθηση των υπέρτατων οντοτήτων...'' θα μπορύσε να είναι μία κατάλληλη ελεύθερη μετάφραση στον τίτλο του ''Six Senses Of Higher Beings'' το οποίο πρόσφατα ανέβασε στο δικό της λογαριασμό στο γνωστό διαδικτυακό ναό των βίντεο και με βοήθησε και εμένα να την ανακαλύψω.Αυτό σε συνδυασμό με μία περιγραφή υπογεγραμμένη από την ίδια που θα δω εν συνεχεία σε άλλο ιστότοπο με κλονίζει κάπως.
''Πνευματική μουσική για ανώτερα πνεύματα προκύπτουσα μέσα από τα όρια της τρέλας και του πόνου.''


Εσύ που αποδοκίμασες το σύστημα τόσο όντας ακόμα προέφηβη,γιατί κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους φλερτάροντας με τη χείριστη μορφή ρατσισμού...;


Με πηγαίνεις μία βόλτα από το δωμάτιο έως το πάρκο και από εκεί σε όσα το γυμνό μου μάτι δεν τόλμησε να σκεφτεί καν...γιατί με κατεβάζεις απότομα και συνάμα με γεμίζεις με ενοχές που έστω και για μια στιγμή πριν συνέλθω και διαπιστώσω που βρίσκομαι,κάνω το λάθος να αναρωτηθώ αν υπάγομαι σε εκείνα τα ανώτερα όντα η' όχι.....;


Δεν ξέρω καν αν χρειάζεται να ρωτήσω γιατί δεν έκανες υπομονή μέχρι να σε χαρακτηρίσουνε ως ένα τέτοιο ον όσοι σε ανακαλύψανε.Προτίμησες να το πεις μπροστά στον καθρέφτη και ήταν κρίμα γιατί αυτό είναι το εύκολο.Το δύσκολο είναι να κοιτάξουμε πίσω από την αντανάκλαση πάντα.


Σου είπανε ποτέ ότι η αλλαζονεία εκτός από αποκρουστική,μέσα στο χρόνο μπορεί να εξελιχθεί στην μεγαλύτερη αδικία που προσέφερες ποτέ στον εαυτό σου,αν όχι τιμωρία..;


Με τη σκυτάλη από την τελευταία ερώτηση και με υποψία λίγο παραπάνω επιθετικότητας
από όση χρειαζόταν,η δυσσαρέσκεια πηγάζει από το γεγονός ότι ένα τέτοιο album φλέρταρε με το να αυτοτυφλωθεί.Οι ήχοι καθώς και οι εικόνες ακόμη,εκείνες που η συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα προβάλλει εαυτόν με ένα μαύρο μανδύα δείχονουν αυτή την αλλαζονεία.Το ελαφρώς ανυψωμένο της κεφάλι είναι μόνο μία από τις λεπτομέρειες.
Μακριά από το ρόλο του καταστροφολόγου όμως,υπάρχουν δύο πολύ δυνατά χαρτιά τα οποία δείχνουν τη συνέχεια με πράσινο φως.


Η μουσική της δεν είναι καταθλιπτική ασχέτως αν δηλώνει και δείχνει να είναι μία προέκταση πολύ άσχημων συμβάντων.Αδιέξοδο δεν υπάρχει πουθενά,οι πλανήτες,οι σαμάνοι,οι πράσινοι λόφοι,το μήνυμα ότι το μεγάλυτερο ταξίδι είναι εντός της ψυχής...αυτά όλα,λέγονται περιπέτεια και η περιπέτεια είναι το αντίθετο του αδιέξοδου δρόμου.Πόσους τέτοιους καλλιτέχνες άραγε να έχουμε συναντήσει;Μάλλον λίγους....


Το βλέμμα της δεν είναι μόνο αλλαζωνικό.Η ειλικρίνεια υπάρχει διάχυτη μέσα σε αυτό,ειδικά όταν το θελήσει εκείνη.Τα συχνά χαμόγελα επίσης αντιτίθενται ιδανικά σε πολλά στερεότυπα του χώρου.Για τους παραπάνω δύο λόγους εκφράζουμε την επιθυμία να γίνουν πολλόι περισσότεροι οι επισκέπτες των σελίδων της Agratha στο διαδίκτυο από τα 250 άτομα που απαρρυθμεί έως τώρα.


Εν κατακλείδι,το ποιός είναι ο καλός και ποιός είναι ο κακός είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα αρκεί να μην είναι ο Ιανός υποκείμενο της έρευνας.Σολωμόντεια λύση είναι η λέξη ''διαφορετικός'',η οποία αποκτά μία άλλη ενδελέχεια μάλιστα από τη στιγμή που ο καθένας γνωρίζει καλά να μας πει τι τον οδήγησε εδώ και ποιοί είναι οι λόγοι που αγαπάει όσα του έχουν αποσπάσει την προσοχή.Διαπιστώνοντας αυτό το τελευταίο αυτομάτως κοιτάζουμε περισσότερο ευθεία παρά δεξιά και αριστερά στη συνέχεια.Δεξιά και αριστερά έχουμε απλά το νου μας διαρκώς.