Πρώτη σκέψη ήταν να χωρέσει σε αυτό το πλαίσιο όλη ιστορία απο το 2006 και κάποιο νησί όπου και ξεκίνησαν μέχρι και τον indieground και τη σημερινή μέρα,όμως ίσως είναι καλύτερα να τονιστούν τα βασικά και η συνέχεια να προκύψει σαν ένα μεγάλο παζλ με σκόρπια κομμάτια που θα βρείτε εδώ μέσα και τα οποία προσπαθούν να μάθουν πότε πρέπει να ενωθούν περισσότερο ακόμα και από το πως επιτυγχάνεται αυτή η ένωση.'Ετσι είναι και οι διαφορετικοί,αμφιλεγόμενοι και ευεργετικά σκοτεινιασμένοι ήχοι,όταν τους επιτραπεί να συγκλίνουν εκεί φαίνεται τελικά ότι όπως και στη μουσική έτσι και στο ''όλο'',ότ,ι και να σου είχανε πει εκείνοι,τελικά υπάρχει ένα σημείο στο οποίο όλα τέμνονται και το μέσα σου εκρίνει ουσίες πρωτόγνωρες.Η αίσθηση του χρόνου θα χαθεί και εκείνη για λίγο κάποια στιγμή αλλά θα το ζητήσει ενδόμυχα στα αλήθεια πρώτα προκειμένου να τα καταφέρει.Άλλωτε θα γίνεται με κέντρο τους ήχους και άλλωτε οι ήχοι δεν θα είναι πάρα μόνον η αφορμή.Για να φτάσουμε σε όλα αυτά,είτε αυτό έγινε το 2006 είτε το 2008 είτε το 2010 είτε ακόμα προσμονούμε δικαίωση,προυποτίθεται όπως η αίσθση του χρόνου θα ζητήσει η ίδια εξάλειψη και θα το κάνει με ειλικρίνεια,έτσι και εμείς να διαπιστώσουμε πρώτα ότι οι λογικές αισθήσεις και αντιστάσεις κάποια στιγμή πρέπει να υποχωρήσουν και να δεχτούν ότι τελικά όντως είναι ιδανικό ενίοτε να παίξεις ξεχνώντας για λίγο ποιό είναι το αντικειμενικά σωστό και ποιό όχι.Ελεύθεροι και από τα παραπάνω να κρατήσετε όσα θέλετε,εμείς το μόνο που μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε για την ώρα είναι ότι κάθε Τετάρτη 12:00-14:00 στον Indieground Online Radio αγγίζουμε το κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές.Εκεί τα σκοτεινά,κάτα πολλούς γοτθικά υβρίδια ξετυλίγουν πτυχές από οντότητες,ιστορίες ξεχασμένες,ιστορίες για τη δύναμη και την περηφάνεια έως τις ώρες που η εμπιστοσύνη είναι μόνο στο νοητό πρόσωπο του τοίχου το δωματίου σου και από τους καυτούς ψιθύρους του είναι για κάτι παραπάνω μέχρι και το...τέλος...

Tuesday 12 April 2011

΄΄και εν Κατακλείδι ήρθε η αναθεώρηση.''


Την τετάρτη 13/4/11 κεντρικό θέμα του Azrael είναι όλα εκείνα που λαμβάνουν χώρα έχοντας ήδη διαβεί το κατώφλι της τελικής ευθείας είτε αυτό συμβαίνει με τους καλύτερους των οιωνών είτε ακόμα και αν μακάβριες καταλήξεις μαρτυρούν μια φοβιστική,μη ανατρέψιμη άφιξη.Κατά πολλούς τίποτα δεν τελειώνει πραγματικά,ενώ,άλλοι λένε ότι το τέλος ακόμα και αίσιο αφήνει μια πικρία πάντα καθώς συνοδεύεται από την συνειδητοποίηση ότι το ταξίδι τελείωσε.Εκεί ακριβώς με στίγματα,λάφυρα και μέσα από απολογισμούς έρχεται η αναθεώρηση να σφραγίσει το ότι τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο.

Η αρχή του τέλους είναι μία εξομολόγηση,τα τύμπανα του πολέμου σε μία σαφώς πιο δυσσοίωνη υπόθεση,η διάρκεια η οποία ξεθώριασε,το τελευταίο ξεκαθάρισμα όλων με τους προσωπικούς τους δαίμονες,το σφύριγμα της λήξης και το συγκινησιακό σοκ της χαράς,το βιολογικό τέλος.

Εκ φύσεως όλες αυτές οι ιστορίες περιβάλλονται από μία έντονα αυξημένη αίσθηση των πραγμάτων και μία διαρκή εκγρήγορση των αισθήσεων η οποία παίρνει τη μορφή τεντωμένου σχοινιού.Εκεί εμφανίζονται κριτές.Κριτές αλλόκοτοι,κριτές διεφθαρμένοι,κριτές δίκαιοι και κριτές που όλοι ανεξαιρέτως θα διασταυρωθούν μαζί τους αν όχι σήμερα,τότε αύριο.

Αυτή λοιπόν η κρίση ή άλλες φορές περισσότερο αναθεώρηση και διαφορετική ριζικά επεξεργασία όλων όσων ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους έχει δύο όψεις.Για άλλους θα είναι το φάρμακο που έδειχνε να μην ερχότανε ποτέ και μία αίσθηση μίας ''λάμπας'' διαρκώς αναμμένης πλέον στη συνέχεια θα τους κάνει μονίμως αλεξίσφαιρους.Όμως το σκληρό κομμάτι της ιστορίας είναι για όσους αλλάξανε απότομα,χωρίς να καταλάβουν πως και θα τους θερίσει η απορία,''άραγε γιατί δεν με ρώτησε κανένας;''.Το μάθημα γίνεται πολλαπλά πιο δύσκολο στην περίπτωση που είχες καταλάβει πριν τα πράγματα κριθούν οριστικά ότι πρέπει να αλλάξεις πριν στο ζητήσουν,πόσο μάλλον πριν να είσαι αναγκασμένος να το κάνεις από ανώτερους παράγοντες.Εάν βασίστηκες στην λανθασμένη σκέψη ότι υπάρχει χρόνος για όλα γίνεσαι δύο κομμάτια που αντιμάχονται μεταξύ τους δίχως το ένα να δυνατεί να συγχωρέσει το άλλο σε μία ατμόσφαιρα πιο βαριά από ποτέ.

Αυτά λοιπόν αύριο 12:00-14:00,ντύνουμε μουσικά και αφηγηματικά, 13/4/11http://indiegroundradio.com/

 στο καθιερωμένο κράμα του τότε με του τώρα και του...σκοτεινού με το προφανές,από τις darkpsy & martial industrial εισαγωγές μεχρί κλασσικές electrogoth στιγμές και από τα πρώτα βήματα των θρυλικών Project Pitchfork μέχρι ένα νέο σχήμα που μας άφησε άφωνους από τον ''στρατό'' της 'echozone.


                                                    Ο Spectre,χαρακτήρας της DC Comics
                                                        και σκληρός κριτής των ψυχών.

3 comments:

  1. re mia mera ithela na s akusw... alla dulevw distixws... ixografeis ekpobes?
    an nai na m steileis...
    "Για άλλους θα είναι το φάρμακο που έδειχνε να μην ερχότανε ποτέ και μία αίσθηση μίας ''λάμπας'' διαρκώς αναμμένης πλέον στη συνέχεια θα τους κάνει μονίμως αλεξίσφαιρους" like:)

    ReplyDelete
  2. glad you like the words...auto me to upload twn ekpompwn einai akoma to dillhma,pros to paron to zwntano radiofwno mpainei se apokleistikothta,dn exw apofasisei akoma posh aksia tha eixe mia...katepsugmenh,xwris fusika na thelw na prosvallw osous to kanoun auto.

    ReplyDelete