Οι βρυκόλακες λοιπόν ''εξυπηρετούν'' διάφορους σκοπούς.Μιλάμε με κεντρικό άξονα τη μουσική,όμως με τον ένα ΄η με τον άλλο τρόπο,όλα ξεκινούν από την εικόνα και καταλήγουν σε αυτή.Ένα βαμπίρ είναι ένα τέρας με ανθρώπινη κατατομή και ανθρώπινο,δελεαστικό απίλ αλλά οδηγούμενο από πείνα και μυρωδιά.Η αντανάκλαση όμως ίσως αναμένεται να ξεδιπλώσει από τα πιο πολύπλοκα σύμβολα αξιών και φόβων,μέχρι ολόκληρους πολιτισμούς.Από τις δύο -σαν- τρίγωνες αμυχές στο λαιμό και το κόκκινο να ''γράφει'' έως τα συνήθως κοφτερά οστά,τα μεγάλα ελκυστικά άκρα με γεμάτες χάρη κίνηση και το βλέμμα που γεννάει στον πάγο πολλοί είδαν και δέχτηκαν κάτι άλλο ενώ πολλοί άλλοι για τους ίδιους λόγους ένιωσαν ότι έχουν να κάνουν με μία αισθητική απευθυνόμενη σε αδαείς νεαρής ηλικίασ κυρίως και η οποία στερείται στοιχειώδους σοβαρότητας.Θα εξετάσουμε μερικές περιπτώσεις όπου η μουσική με αφετηρία κάθε πιθανή οπτική γωνία παρουσίασε καταστάσεις με φόντο τα βαμπίρ,ενώ η εικόνα,από τα βιβλιαράκια και το artwork αυτών μέχρι και τα video clip συμπλήρωσε το καρνέ.
IKON-PSYCHIC VAMPIRE
Κούραση,λήθη,λιποψυχία,μερικά από τα συμπτώματα που λένε πως παρουσιάζει άνθρωπος ο οποίος επιβίωσε όταν του επιτέθηκε κάτι τέτοιο.Η μεσαιωνική οργανωμένη θρησκεία μάλιστα στην χιλιοστή της απόπειρα να πλέξει ενοχές,απέδωσε τα πάσης φύσεως ερωτικά όνειρα σε επιθέσεις από τέτοια βαμπίρ.Άτομα με ιδιότητες ξεχωριστές,κάποια άλλα με δόλο και κάποια με συνείδηση ακόμα έστω και αν εκείνη γεννάει φόβο θα υποστούν το χρήσμα αυτό.Η μάχη μαζί τους λένε ότι όπως ξεκινήσει είναι εκ γεννετής άνιση και καταδικασμένη να δώσει ροζ φύλλο στην σκοτεινή πλευρά.Τα χαρακτηριστικά είναι πολλά ακόμη,άλλα όσα τονίσαμε είναι ίσως αρκετά για να προχωρήσουμε στους στίχους των Ιkon,των Αυστραλών που ξεκίνησαν το 1991 και ροκάρουν ακόμα σαν ιδανική ζωντανή κληρονομιά των Death In june και άλλων μακριά από κακές συχνές παραγωγές και ανούσια ποπ χιτάκια.
''Με έχεις ανοιχτό βιβλίο και με διαβάζεις...Σε άφησα να φύγεις γελασμένος...εσύ γύρισες κρατώντας την καρδιά μου...δεν θέλω να ξέρω κανέναν σαν εσένα...δεν θέλω να κουβαλάω τα στίγματά σου...κάθε που γύρισα να φύγω...μου είπες πράγματα που ξέρω...μα ξέρω πως δεν είναι αληθινά...!...δεν έχει άλλο χέρι βοηθείας...δεν θα ξεγελαστώ...μην τα στηρίξεις όλα σε προσδοκίες...διαβολικά ονόματα...άβατα μέρη...''
Ποιός να είναι αυτός που παρομοιάζεται με βρυκόλακα;Προσπαθήστε να γυρίσετε το ρολόι του κεφαλιού σας πίσω...πόσες φορές έχει ξεδιπλωθεί αυτό το σενάριο,αυτή η σκηνή;Πόσο πιο επίκαιρο γίνεται με τα χρόνια;Το κτήνος απέναντι από τον άνθρωπο έχει οπλίσει και ανοίγει τα πυρά του.Ο άνθρωπος με εκπρόσωπους ''τρελούς'',κοινώς τολμηρούς να έχουν ήδη στεφθεί ήρωες αφού στέκονται στο δρόμο του κτήνους.Ήρωας λένε είναι όποιος προχώρησε και ας είδε τους τίτλους τέλους γραμμένους.Εδώ βλέπουμε έναν ήρωα ο οποίος τόλμησε να μην πιστέψει κανέναν.Χώρος δεν υπάρχει για αυτόν.Πολλοί μύθοι είδαμε να χτίζονται έτσι.Η πιθανότητα να έχει ο μυθοποιούμενος φυσικά το χρόνο να γευθεί το έπαθλο μετά τη διασταύρωση είναι απελπιστικά μικρή.Το γνωρίζει και δεν χρειάζεται επιβεβαίωση.Ο εαυτός του το γνωρίζει ήδη.Η σκέψη από την άλλη του θριάμβου,είναι τόσο ιδανική που γεννάει αδρεναλίνη τρομακτική,φλερτάροντας με τα όρια της παράνοιας και αναιρώντας τη νηφαλιότητα σε περίπτωση που γίνει πιο μεγάλη από τη σκιά του.Ναι λοιπόν,ένας βρυκόλακας έτοιμος να επιτεθεί,με όπλα σαν την παραπλάνηση του μάγου Χουντίνι παρά αιχμηρούς κυνόδοντες μπορεί ακόμα και τα λόγια του Ίαν να μας φέρει στο μυαλό....They Walked In Line....The Atrocity Exhibition.....παρατηρείστε και την εικόνα στο βίντεο που ακολουθεί.
XIII STOLETI-McBETH
Στις αρχές των '90's,μάγισσες,δολοφόνοι,λυκάνθρωποι,μαγικά ξόρκια και δοξασίες και φυσικά βαμπίρ ξεπετάγονται πάνω από τον Τσεχικό ουρανό.Οι XIII Stoleti(13ος Αιώνας) με πυρήνα τον Petr Stepan και τον αδερφό του,Pavel.Η μουσική ξεκίνησε με ένα post punk άρωμα με το γοτθισμό να δίνει αφορμή για τη χρήση του ονόματος και άσχετα από το γεγονός ότι τους πήρε δύο με τρεις δίσκους μέχρι να αποδώσουν το δικό τους χρώμα με τα πλήκτρα να κάνουν σταδιακά την εμφάνιση τους,είναι από την πρώτη στιγμή απίστευτα όμορφο το πως λέξεις,έννοιες και φιγούρες όπως Nosferatu,Mcbeth,Transilvania και άλλα σκοταδιστικά κλισέ που συναντάει κανένας σε συχνότητα πολύ φορτική,παίρνουν μία πνοή τόσο διαφορετική και εξαιρετικά θεατρική.Το αλλόκοτο αφιέρωμα στην Erzebet Bathory ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές πτυχές του...θεάτρου του τρόμου.Οι συναυλιακές εμφανίσεις φαντάζανε σαν ένας άψογα επιμελημένος εφιάλτης εποχής με τα μέλη του συγκροτήματος να μοιάζουνε με φυσιογνωμίες που ''σηκώθηκαν κατ' ευθείαν από το μελάνι των βιβλίων.Ο τραγουδιστής τεκμηρίωσε την μοναδική τους προσέγγιση στα σκοτεινά πλάσματα του χθες με μία σειρά από βιβλία λογοτεχνίας τρόμου και οχηστρική μουσική για θεατρικές παραστάσεις.Το 1998 Ο Petr Stepan με το βιβλίο του Kniha Nosferatu αποδίδει ρεσιτάλ συγγραφικό σε μία κολλεκτίβα για την μαύρη μαγεία,το Νοσφεράτου,τον Δράκουλα και τους δαίμονες μεταξύ άλλων.Το occult οδοιπορικό καλά κρατεί λοιπόν για μία δεκαετία.
Petr Stepan(XIII Stoleti Frontman) Live
Από τη μιά πλευρά θα κρατήσουμε την λογοτεχνική προσέγγιση σε αντικείμενα κακοποιημένα με τρόπους που περιγράφησαν νωρίτερα και την επιμέλεια που μας έκανε να εισερχόμαστε μέσω των ακροάσεων σε ατμόσφαιρα που θύμιζε από ένα σημείο και μέτα ακουστική μεταφορά ποιοτικού γκροτέσκ βιβλίου.Το 2002 όμως,παρασυρόμενοι ίσως από την τάση της περιόδου με τη μελλοντολογία να είναι απαραίτητη και το φιουτουρισμό να ρέει άφθονος από υποκινητές συνειδήσεων,ξαφνικά όλα αλλάζουν.Η προσέγγιση τους,η θεματολογία τους και συνεπάγεται και η εικόνα τους αποβάλλει το μυστηριακό,το δαιμονικό και το βαμπιρικό.Τη θέση τους παιρνουν εικόνες από ταινίες σαν το Minority Report και το Matrix ενώ ο frontman αναλαμβάνει να δημιουργήσει μία άλλη περσόνα,εκείνη του....''αλήτη''.Ο βαμπιρικός ευνουχισμός μας αφήνει να θυμόμαστε και κάτι ακόμα λοιπόν.'Ο,τι και να προστάζει η μόδα,ο κίνδυνος της αποτυχίας και της επανάληψης,εκείνοι που ταξιδεύουν τελικά στο πέρασματου χρόνου είναι όσοι αγνόησαν την πλαστή πραγματικότητα και συνέχισαν να κάνουν ελιγμούς με δικούς τους κανόνες.Παίρνω το πρώτο ενικό πρόσωπο με όλο το θάρρος,προκειμένου να πω ότι θυμάμαι τους Fields Of The Nephilim να επιμένουν να μην κάνουν το αίμα τους νερό την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο.Όλοι οι δηθέν ελιτιστές δήλωσαν ότι οι F.O.T.N. δεν λένε να καταλάβουν ότι το καλτ στάτους τους και ο μυστικιστικός και αποκρυφιστικός χαρακτήρας αυτού ανήκει σε έναν αιώνα περασμένο και είναι πια πλήρως ξεπερασμένο.Είναι ανούσιο να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα και μία ενδεχόμενη σύγκριση του Dawnrazor με το Fallen δεν θα μπορούσε να αποτελεί κάτι διαφορετικό,όμως με τα '00s να έχουν ήδη περάσει,το ίδιο πνεύμα είτε στα live του Mccoy είτε στα ημι-επικά αριστουργήματα της τέχνης των Eden House καλά κρατεί ακόμη.
Ας δούμε και ας ακούσουμε τους Τσέχους,όχι όπως είναι,αλλά όπως τους θυμόμαστε.
LOST IN DESIRE-VAMPIRE
Παράξενες έξοδοι από το επαναλαμβανόμενο,ακόμα πιο παράξενα όνειρα και επιθυμίες που γίνανε σκλάβοι της συνήθειας σε μία παρατεταμμένη αναμονή η οποία δεν οδήγησε στο τέλος πουθενά ή ακόμη χειρότερα σε κάτι νέο και παραπάνω από τα προυπάρχοντα.Δεν είναι ανάλυση,δεν είναι φιλοσοφία,δεν είναι τίποτα το οποίο θα χρειαστεί επεξεργασία και αποκωδικοποίηση.O Stephan S.,ο Αυστριακός έδωσε χρόνο στον εαυτό του μέχρι να βρει οριστικά το δρόμο του και ενώ είχε ξεκινήσει με το σύνηθες ροκ σετ κιθάρα,μπάσο,τύμπανα,η ψυχή του έργου των Lost In Desire είναι η αδερφή του
Sonja με τα πλήκτρα της.
Εντάξει,στίχοι με σπαρακτικές αναφορές που ικετεύουν να μετατραπεί το ανθρώπινο στο αιμοδιψές πλάσμα του οποίου η εικόνα και η ψυχοσύνθεση αποτελεί την αφορμή για όσα μελετάμε εδώ,δεν θα μπορούσαν παρά να παραπέμπουν αυτομάτως σε ένα καθαρά εμπορικό εύρημα προσδιορισμένο να τραβήξει προσοχή χωρίς πολύ μεγάλο γόητρο και κάτι παραπάνω.O S.,υιοθετεί την όψη του θλιμμένου που φέρουν στα πρόσωπα τους όλοι όσοι ένιωσαν ότι λύγισαν από το πάθος χωρίς επιστροφή και εκείνη ενός δυστυχισμένου τρελού στο δικό του downward spiralism.Πολλά θα μας θυμίσουν ακόμη και τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ,κινήσεις σπασμωδικές,εκνευρισμός που προκαλεί θόρυβο και ασυναίσθητα γέλια που σκιάζουν.Τα ρούχα γυρνάνε το ρολόι κατευθείαν σε περασμένο αιώνα.Ο τόνος του δραματικού που ομολογουμένως κατέχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό η ερμηνευτική ικανότητα του καλλιτέχνη καταφέρνει να προσπεράσει αναίμακτα τις υποψίες γύρω από χιλιοδοκιμασμένες συνταγές και τάσεις και το νουάρ κλίμα που επιτυγχάνει το πρωτότυπο βάζει το κερασάκι στην τούρτα.
Εδώ πρόκειται μάλλον για αλλόκοτες διαβάσεις.Αποδράσεις σχεδόν άυλες,ανώδυνες επομένως με μοναδικό κόστος και αντίτιμο λίγο χρόνο.Μίας και θίξαμε το θέμα χρόνος,πόσες φορές άραγε δεν αποφασίσαμε έχοντας βαρύνει πολύ από το μακελειό της ρουτίνας με το παράθυρο μπροστά μας να πλάσουμε σενάρια παράλληλων κόσμων και να ''φύγουμε.''Ανώριμα και μανιφεστικά,όπως η μάταια σκέψη του κουμπιού που γυρίζει την κλεψύδρα ανάποδα και όμως,το ρετροφάρμακο το πήραμε.Κάπως έτσι και εδώ,ο ονειροβάτης S.,ξεφεύγει με τον δικό του τρόπο,με ονειρκές μυθοπλασίες,σαν να ήταν ο Grant Morisson του gothic.
Στα περί ήχων,σε μία περίοδο που η προφητεία των Neurotic Fish,''ebm is dead'' γίνεται σύνθημα,αξίζει να ακούσετε και το remix των Assemblage 23.
Vampire Knight
E NOMINE-MITTERNACHT
''Βαθιά μέσα στο λαιμό φτιάχνει φωλιά ο τρόμος''
''το ρολόι αρχίζει να χτυπάει,κρύα στρώματα ομίχλης''
''νιώθεις τον τρόμο να ξυπνά μες στο λαρύγγι σου;''
''είναι μεσάνυχτα''
''ο δόλος των ψυχών''
''η καρδιά και οι σειρήνες μόνο ηχούν''
''κόλαση μέσα στη νύχτα''
Οι γρηγοριανές ερμηνείες,οι μνημονικές τελετές,το οκάλτ πνεύμα να παίρνει τους δρόμους και να χορεύει μόνο σε μία επικότατη αλήθεια και ανατριχιαστική πρόσκληση για ακολουθία ''Εις Το Ονομα''(=E Nomine) του τρόμου,αυτοί είναι οι E Nomine.Πιο απόκρυφο βέβαια είναι το προφίλ τους και τα ελάχιστα σημεία ζωής που δίνουν κατά βούληση τα τελευταία χρόνια.Όπως και να έχει,αυτό που είχε ξεκινήσει από τους Christian Weller και Friedrich Fritz το 1999 έδωσε ένα εξαιρετικό χρώμα σε όλες τις πομπές των απόκοσμων σκιών.Οι ρούνοι,οι οιωνοί,τα ελεινά πνεύματα,όλοι τρομοκράτησαν με φόντο μία...κόκκινη κουρτίνα θεάτρου.
Τα μεσάνυχτα(Μitternacht),το σκοτάδι αγγίζει το απόλυτο και εκεί όλοι πεπεισμένοι ότι δεν φαίνονται καλά,εκδηλώνουν τον πραγματικό τους εαυτό.Η ορατότητα είναι περιορισμένη.Από τα 10 έως τα 100 του ρόνια ζωής,πάντα ο άνθρωπος ένα βουνό τις νύχτες θα το βλέπει δύο φορές μεγαλύτερο.Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.Εδώ ο νους κατακλύζεται από αγγελιαφόρους της φρίκης και του ψύχους που επιφέρουν όλοι αυτοί οι περιορισμοί και που η καρδιά κάνει το δικό της θόρυβο,ίσως για να μην νιώσουμε ακόμα πιο μόνοι απέναντι στο αμφίβολο.Είπαμε τη λέξη επικό.Η εισαγωγή μας στο πνεύμα γίνεται αφού αποξενωθούμε από την παράμετρο.Τα βουνά έχουν γίνει κυνόδοντες,τα στριγγά γέλια παίρνουν τη θέση του αέρα που βουίζει ανάμεσα στις χαραμάδες προκαλώντας ενστικτώδεις αντιδράσεις,οι συγχρονισμένες επιβλητικές φωνές στο ρεφρέν βάζουν την ''επικεφαλίδα'' σε αυτό στο οποίο μας εξιστορούν,αφού πρώτα βεβαιώθηκαν ότι οι βρυκόλακες θα μας κάνουν εν μέρει να μην νιώσουμε πλήρως συναισθηματικά αναμεμειγμένοι σε όσα εκτυλίσσονται μπροστά και γύρω μας.Αποτέλεσμα;Δεν θα χρειαστεί πολύ για να ''χορέψουμε τόσο μα τόσο ενεργητικά και εμείς με όσα μας καλούν.
Με όλο το θάρρος,ήταν μεγάλος δάσκαλος ο Bertolt Brecht.Αυτό που οι πολλοί θα θεωρούν παραμύθι θα τους οδηγήσει τελικά στο να διαβούν το κατώφλι της ουσίας και της απεικόνισης πραγμάτων που λίγο πριν έλαβαν χώρα δίπλα τους και πάντοτε έπεται και συνέχεια.Στο τρίτο μέρος το οποίο θα αποτελέσει και τον επίλογό μας,θα περάσουμε σε manga & industrial gothic λογοτεχνικές αναφορές με σκοπό να κάνουμε πιο σαφή τον επίλογο που διαβάζετε αυτή τη στιγμή.Ιδανικό πρελούδιο σε αυτό που θα ακολουθήσει,μας προσφέρει το παρακάτω τραγούδι και αν μη τι άλλο το video.
No comments:
Post a Comment