THEY WERE LEGENDS FROM THE BEGINNING:DEINE LAKAIEN 1985

                                                                          
                                            ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Το 1985 ενώ κάπου  αλλού ο M.Gorbachev αναλάμβανε νέα καθήκοντα,οι τρομοκράτες Christian Klar και Briggite Monhaupt δικάζονταν,ο Alexander Veljanov ανοίγοντας την εφημερίδα του αποφασίζει να απαντήσει στην αγγελία του συνθέτη Ernst Horn ο οποίος αναζητούσε ερμηνευτή με πειραματικές διαθέσεις.Άλλες ηλικίες και άλλες καταβολές,από τη μία ο Veljanov του μεταπανκ και του πρώιμου Gothic,τραγουδιστής τότε των Run Vanguard Run και από την  άλλη ο Horn,διευθυντής της συμφωνικής τότε του Karlsuhe και λάτρης του Medieval,του Folk και της Κλασσικής μουσικής.Ο πρώτος ήταν δέκα χρόνια νεότερος από τον δεύτερο(το μόνο ξεκάθαρο στοιχείο για την ηλικία των δύο).

Στις παρακάτω γραμμές συλλέγοντας καρπούς από το Love Will Not Die  του 1986,την Ασημένια κασσέτα του 2002(The early works-1987),το θρυλικό Dark Star που έβαλε τη σφραγίδα των βασιλέων του σκότους το 1991 καθώς και το θράσος του αινιγματικού Forest Enter Exit του 1993 και την συνάντηση της αρχής με το νέο  λιμάνι με το πρόσφατο Indicator,αποδίδουμε άποψη μεταξύ ψυχολογικού,ιστορικού και μουσικού για τον υπηρέτη σου,Deine Lakaien,όπως και εκείνος κινείται για παραπάνω από δύο δεκαετίες μεταξύ μίας ρομαντικής λύπης,με ορό στον ασθενή από δόσεις ειρωνικού χιούμορ (για αυτό και καλά κρατεί ακόμη) και πολιτικών φόντων όταν ακριβώς έχει ήδη καταφέρει να μας μεταφέρει αλλού και να μας παραπλανήσει όμορφα.Το όνομα αυτού;Εμπνευσμένο από τους Einsturzende Neubauten.

Deine Lakaien:Love Will Not Die cover(1986)

                        ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΑΣΗΜΙ

¨Ηρεμο,παράξενα αργό με μία αύρα να ακυρώνει ακόμα και αυτό που σου ψιθύριζε κάποτε ότι δεν θα ξανα συλλάβουν οι αισθήσεις σου κάτι που να πλησιάζει έστω και λίγο τη ματιά του Ian Curtis.Παράλληλα,με τον Horn και τις δικές του πνοές το...ασπρόμαυρο σκοτάδι της τέχνης όπως το γνωρίσαμε στα late '70's άπλωνε μαζί του μία αίσθηση παράδοσης τελείως ασυνήθιστη.Στο ομότιτλο αποκαλύπτεται ουσιαστικά αυτό που ακολουθούν μέχρι τις μέρες μας,η ελκυστική αγωνία που αγγίζει τα όρια του μαζοχισμού και το αδιέξοδο που όμως δεν είναι αρκετό για να ανακόψει τους γίγαντες.Όσο αφορά το τελευταίο γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο με το τραγούδι The Mirror Men,ο διάλογος με το  είδωλο 

χρειάζεται κότσια για να δεις πίσω από την αντανάκλαση όλα όσα παγιδεύτηκαν για πολύ σε ένα ψυγείο και καταλήγει σε ανταλλαγές λόγων με ό,τι ανώτερο υπάρχει.Το coulor-ize,πιο παράξενο και από τα δύο τελικά έκλεψε την παράσταση  με το παραπάνω,συνοδεύμενο μάλιστα από ένα βίντεο από τα πλέον εύστοχα όσο αφορά το αλλιώτικο της  ιδέας και της υλοποίησης της.Τραγούδι διαφορετικό από τη μάχη του καθρέφτη που περιγράφεται στο σύνολο και η οποία δικαίως στήνεται,αφού όλη η καλή διάθεση για να κερδιθεί,άλλα και πριν συμβεί αυτό να υπάρξει η γνωριμία με το φόβο πριν τη δράση,οι ενδορφίνες της επίτευξης και η πλήρης αμβισβήτηση όσων μπορούν να γίνουν.Μουσικά και ποιητικά το βιώνουμε ακόμα και σήμερα αυτό με τους Lakaien.Το γιατί παρακάτω θα προσπαθήσουμε να το αποτυπώσουμε με όσο το δυνατόν πιο ακριβή τρόπο.

Για κάθε τι μεγάλο έρχεται πάντα η στιγμή που απονέμει κειμήλιο σε όσους ο ακολούθησαν χωρίς απουσίες.Το 2002 κυκλοφόρησε η λεγόμενη Ασημένια Κασέτα,''The Early Works-1987''.Κάποιοι άγραφοι νόμοι είναι μερικές φορές πιο απαραίτητοι από κάθε τι θεωρητικά επίσημο.Για κάθε μακρόχρονο μυστήριο,ειδικά κατά πολλούς σχεδόν ιερό,όπως είναι το συγκεκριμένο σχήμα γεννιέται κάπου στην πορεία η ανάγκη να αποκαλυφθεί η στιγμή όπου για λίγο το βάδισμα προς την πόρτα με το αναμμένο φως δεν ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού και παρά τον χαρακτηρισμό στιγμή,είναι πολλές φορές το κεφάλαιο που κρύβει μέσα του όλα εκείνα που το κράτησαν ζωντανό αλλά και ανεπιστρεπτί στιγματισμένο.Το 1987 ήταν 4 χρόνια μακριά από την επίσημη πρώτη του Dark Star,όμως οι δύο καλλιτέχνες δεν βιάστηκαν να εκθέσουν τις πρώιμες εκδοχές κομματιών όπως Love Me To The End,Reincarnation,Days Gone By.Συντροφιά σε όλα αυτά ήρθαν να κάνουν μία κολλεκτίβα από τραγούδια τα οποία μαρτυρούν την ηλικίά τους δίχως να είναι απαραίτητο να ακουστεί η φράση ''σπάνια και ακυκλοφόρητα'',αφού από τίτλους και μόνο όπως The Executioner και The Pope γίνεται εμφανές ότι ο αντίπαλος ακόμη είναι πέρα από τα όρια του ''εγώ'' και ο δρόμος παρά πολύ μακρύς.Στοιχειώματα βέβαια από εκτελεστές και θεατρίνους με ράσα,προκύπτουν από την σκληρή ακριβώς πάλη με τα ''μέσα'' στο πλαίσιο της ανάγκης για εξαγνισμό και κάθαρση,μέσα από τραγούδια όπως το On The Way To Narmada.Η διαδρομή για τον ιερό ποταμό είναι δύσκολη και σε μία λεπτή κλωστή από το τίποτα μέχρι το ζητούμενο,ενώ ο αγχωμένος λαιμός του Veljanov υπενθυμίζει άνετα ότι απέχει κατά πολύ το δεδομένο της αίσιας άφιξης από το δεδομένο.Με τον θεατρισμό του Horn επέρχεται η ιδανική δραματοποίηση και οι εχθροί που υπογραμμίστηκαν νωρίτερα παραμονεύουν πάντα να ελέγξουν τη μοίρα όσων χάσανε από τα χέρια τα λουριά.

Στο ασημένιο λεύκωμα αντικατοπτρίζεται πιο χαρακτηριστικά και από το επίσημο εναρκτήριο σφύριγμα του Love Will Not Die η συνάντηση δύο κόσμων με εμφανές σημείο τομής όλα όσα θα μπορούσαν κάλλιστα να φαντάζουν στα χαρτιά σαν ένα μανιφέστο.

                                         Alexander Veljanov on stage

Ο A.Veljanov σαφώς ακόμη επηρεασμένος από την περίοδο των Run Run Vanguard σε ερμηνείες όπως εκείνη του Battle Of The Ghost δεν μοιάζει να προσπαθεί να το κρύψει και πολύ ενώ,επειδή όλοι σε πρώτο στάδιο ξεκίνησαν από στάση εμβρυακή δεν έχει προς το παρόν τελειοποιήσει την μοναδική του ιδιότητα,κληρονομιά και από τις θεατρικές σπουδές του να εκτίθεται στο έπακρο χωρίς όμως να αφήνει ούτε στο ελάχιστο να γίνεται ορατή από τους άλλους μία μορφή ήττας και πτώσης εξ αιτίας αυτών.Οι αδυναμίες του βρίσκουν ιδανικό καταφύγιο στις επιβλητικές κινήσεις των χεριών του οι οποίες καταφέρνουν την ίδια όμως στιγμή να μας πείσουν ότι όντως πρόκειται για τον υπηρέτη μας.Μακριά από ψεύτικες επιδείξεις τρόμου ικανές πάντοτε να καλύψουν την μετριότητα της μουσικής όπως κάνουν άλλοι και ακόμη πιο μακριά από τη διάθεση να αποτελέσει μία απλή ηδονή στα μάτια των άλλων,τα ευρήματα του φωλιάζουν αρκετά κοντά σε μία παρθενογένεση,χωρίς να είναι καν απαραίτητη η ιδιόρυθμη χαίτη του(την οποία παρεπιπτόντως έχει χρονικά αρκετά πριν προβληθεί στους κινηματογράφους Ο Δράκουλας με την υπογραφή του Francis Ford Coppola).Πρίγκηπας του σκότους,πρέσβης της Βαλκανικής κουλτούρας και πατέρας του darkwave(ή πιο σωστά του...άλλου darkwave όπως θα δούμε παρακάτω)είναι μερικά από τα προσωνύμια που του έχουν αποδοθεί ανά τα χρόνια.Στα λόγια του σε οποιαδήποτε συνέντευξη -και όχι μόνο- κυριαρχεί ένα Εγώ τεραστίων διαστάσεων και είναι τροματικά 

απόλυτος σε όλες του τις απαντήσεις αλλά και συχνά με μία εξίσου εντυπωσιακά λακωνική επεξήγηση των πραγμάτων.  

Ασ πάρουμε μία γεύση από το 1993 και το σχήμα ων Run Run Vanguard οι οποίοι έκλεισαν τον κύκλο τους πιο μετά από το ξεκίνημα των Deine Lakaien:

Τα καθαρά μουσικά στοιχεία και κριτήρια συναντούν τα συναισθηματικά και πέρα και από αυτά-όσο και να δηλώνει και ο ίδιος ο ερμηνευτής ότι κατά καιρούς τον έχουν κουράσει,τα λεγόμενα λαογραφικά.Από το Σκοπιανό συγκρότημα των Mizar είναι σαφέστατες οι επιρροές του καλλιτέχνη στον τρόπο ερμηνείας και στην όλη έκφραση.Από αυτές του τις ρίζες φαίνεται βέβαια να έχει παραμερίσει την ωμή επίθεση και ρεαλισμό,προτιμώντας τον αυτοέλεγχο που θίξαμε νωρίτερα και την πειθαρχία της κουλτούρας της δεύτερης πατρίδάς του,της Γερμανίας.Η αδιαπραγμάτευτη ευγένεια επίσης ''βιάζεται'' από την ειρωνεία συνήθως και όχι με άλλους τρόπους.Θα δούμε και θα ακούσουμε Mizar σε μία αναφορά καλλιτεχνική χωρίς άλλης φύσης υπονοούμενα και σκοπιμότητες.Όποιος έχει διάθεση για πολιτικού φόντου αντιπαραθέσεις βρίσκεται σε λάθος σελίδα και έχοντας ήδη ξεκαθαρίσει τη θέση μας προς τα πράγματα θα κριθεί ο σχολιασμός του ως επιεικώς απαράδεκτος:

Εάν οι φήμες αληθεύουν,τότε έχει πατήσει τα εξήντα απο το 2009.Με κλασσικές σπουδές στο Μόναχο και το Αμβούργο,καθώς και θεατρικές στο Karlsuhe και το Oldenburg,ο Ernst Horn κατάφερε να ''σπρώξει'' τις δύο πλευρές των ακαδημαϊκών του γνώσεων σε μία ανεπανάληπτα πρωτόγνωρη σύγκλιση,από τη μία  με τις εικόνες εποχής που αναμφίβολα γοητεύουν κάθε άτομο που καταπιάνεται με θεατρικό και κλασσικό μουσικό υλικό.Επαναλαμβάνουμε τα διδάγματα του Brecht,για την λευκά πονηρή προσέγγιση του κοινού στο πρόβλημα και το ζητούμενο μέσω στοιχείων από μία άλλη καθημερινότητα και πραγματικότητα,η οποία καταφέρνει να πείσει για την μη απόλυτα ενεργητική συμμετοχή του θεατή σε όσα διαδραματίζονται.Με μειωμένη λοιπόν την οξύτητα της φόρτισης,το επικό δίνει όλες τις απαντήσεις.Με έναν άνθρωπο ο οποίος κατέχει και την τέχνη της μουσικής αλλά και το..''σανίδι'',μπορούμε να ακολουθήσουμε με κλειστά μάτια κάτι τέτοιο.Ένα τεράστιο βήμα πιο πέρα απο τους Estampie,έχοντας στις αρχές των '90'ς κυριαρχήσει πάνω στις ηλεκτρονικές φόρμες καταφέρνει να κατασκευάσει μία ολόκληρη νέα μόδα με τον φαινομενικά πλέον παράδοξο τρόπο,παντρεύοντας κάθε είδους beat με τις μεσαιωνικές παραδόσεις.Εάν οι Qntal με τον συνεργάτη των Deine Lakaien,M.Popp από την εποχή των πρώτων τολμηρών ηλεκτρονικών πειραματισμών ήταν το απλά το βάφτισμα του πυρός,η ιδέα ωρίμασε και δικαιώθηκε δεόντως αργότερα με τους Helium Vola όπου δεν εκλείπουν και εκεί οι Λατινικές διάλεκτοι,αλλά με την θεατρική απάτη για όπλο,αυτή τη φορά μένει μακριά από παραδοσιακές αφηγήσεις και στην πραγματικότητα αγγίζει φορώντας 

προσεγμένα γάντια άλλωτε φλέγοντα ζητήματα όπως η τραγωδία με το υποβρύχιο Κουρσκ στη Ρωσία και άλλωτε για μόνιμες καταστάσεις όπως ο σεξουαλικός ρατσισμός,αφιερώνοντας σε έκαστο έναν ολόκληρο δίσκο.

                                            Ernst Horn on stage

Επίσης πάντοτε στενός φίλος και με αρκετούς ακόμη τελείως διαφορετικούς καλλιτέχνες και άτομα,όπως ο σαφώς πιο ''grotesque'' και αγαπημένος πολλών από εμάς Ratzinger(Wumpscut),ο οποίος έχει αφιερώσει στον Horn τραγούδι.

                                                                 Ernst Horn on stage 2

Με την ίδια άνεση που κατάφερε να κάνει την αξιοθαύμαστη διανομή του medieval από την όχθη του ρετρό σε εκείνη του σήμερα,κατάφερε να βρει και το δρόμο της επιστροφής.Ο λόγος φυσικά μεταξύ άλλων γίνεται για δεύτερες ματιές σε τραγούδια όπως το κλασσικό Renascence των Project Pitchfork με το λεγόμενο ''Opera Mix''.

ΣΚΟΤΕΙΝΑ,ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ & ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Πολλοί τοποθετούν την αφετηρία των ''δύο'' στο 1991 και στο Dark Star,διότι κάπου εκεί είναι που οι αρχικές τριβές βρήκαν το θάρρος να δείξουν με απόλυτη ευθύτητα πλέον την ηλεκτρονική Avant Garde 

διάσταση του νουάρ η οποία ολοένα και θα ανπτυσσόταν αγνοώντας 

τις εντολές που θα δίνονταν από τις γύρω τάσεις.Σε τραγούδια όπως το Reincarnation και το Down Down Down,περιγράφονται πιο σκληρές καταστάσεις από το προηγούμενο άλμπουμ,όμως εδώ έχουμε 

να κάνουμε με μία...άλλη πρώτη φορά,καθώς οι αγχωτικοί βοκαλισμοί έχουν δώσει τη θέση τους στο ρεαλιστικά ψύχραιμο της λογικής αντιμετώπισης μέσα από ερμηνείες λιγότερο τρεμάμενες  με  πατημασιές πιο κοντά στη συνείδηση.Στο ρεμίξ άλμπουμ 2nd Star το οποίο ακολούθησε το πρωτότυπο ο Horn δείχνει για πρώτη φορά χωρίς προστατευτικό τα πειραματικά του δόντια.Άνθρωποι λοιπόν που σημειώνουν μία επιστροφή τόσο μεγάλη,έχοντας αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο στο να μεταφράσουν την κοινωνική και εσωτερική τους εξέλιξη μέσα στη δημιουργία τους.Όλα προδίδουν φυσιογνωμίες με διάρκεια.......

                                             Remix Album 2nd Star Cover

Ένα χρόνο αργότερα βλέπουμε το Σκοτεινό Αστέρι να γίνεται πιο ζωντανό.Οι Veljanov και Horn ανεβαίνουν στο πάλκο και μάλιστα πολλές φορές πλαισιωμένοι και από μία ευρύτερη σταθερή παρέα και ο κόσμος από κάτω παρακολουθεί τον αρραβώνα των γνήσιων οργάνων με τα synthesizers και τα computer έτσι όπως δεν έγινε ποτέ ξανά.Αν όλα αυτά χαρακτηρίστηκαν ως θάρρος,τότε αμέσως μετά όλα μετατράπηκαν σε ένα περισσότερο ελκυστικό θράσος,αφού με το Forest Enter Exit τόλμησαν να παραβιάσουν ακόμα και τα πιο απαγορευμένα χαντάκια του ανθρώπινου νου και ακόμα πιο μακριά,όλα εκείνα που τις νύχτες τα καρφιά τα οποία έχουν σφηνώσει μέσα στα ξύλα που τα συγκρατούν σφραγισμένα πονάνε αβάστακτα.

Για την ιστορία τα charts όσο και αν ακούγεται περίεργο δεν τα κατέκτησαν ούτε και εδώ,σε αντίθεση με αυτό φυσικά που έγινε στη συνέχεια με το πιο industrial δίσκο Forest Enter Exit ο οποίος αποτελεί ένα από τα καλύτερα ''αλλόκοτα'' dark albums που έγιναν ποτέ.

Εισητήριa και φωτογραφίες από την περίοδο της Forest Enter Exit Tour




                                     Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΣΟΥ

...είναι εκείνος που σε ξέρει πιο καλά από τον ίδιο σου τον εαυτό.Είναι εκείνος που ακόμα και όντας πληγωμένος μένει άγρυπνος και κρατεί τα σκήπτρα της ισορροπίας.Οι στιγμές που δεν το καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος αποδίδουν μεγάλη χάρη στο ρόλο του.Τραγουδώντας το παράπονο και τις ευχές σου,τονίζει την απόγνωση αλλά δεν σε αφήνει να ξεχάσεις ότι εκείνη μερικές φορές πηγάζει από το γεγονός ότι το μέσα σου είναι υπερβολικά μεγάλο για τα δεδομένα του μικρού κουτιού που σου έχει χαριστεί για να περιβάλλει αυτό,ακόμα και αν είναι δύο μέτρα και πλέον.Μεγαλόπρεπος,επιβλητικός και σοφός αλλά και περιστοιχισμένος από αμφιβολίες γεμάτες μπαρούτι και πάντα έτοιμες για ανάφλεξη,το ότι το γνωρίζει όμως καλά τον καθιστά φτιαγμένο από ατσάλι,ακόμα και αν δεν θα το μάθει ποτέ.Όλα αυτά συντελούν το απίστευτο της παράλληλης ανεξαρτησίας και πλήρους εξάρτησης,αφού μπορεί να σου χαρίσει τον κόσμο ολόκληρο σαν να ήταν ένα επιτραπέζιο διακοσμητικό,όμως για να ενεργοποιηθούν οι ιδιότητες του αυτές οι αξεπέραστες,θα τον δεις πρώτα να σε ικετεύει δίχως ή με άπειρες ενοχές να του χαρίσεις όσα εσύ έχεις στην άκρη των δαχτύλων σου,και εκείνος με τη σειρά του αποκαλεί αυτά τα ίδια 

κόσμο.

Η εξιστόρηση της αρχής ολοκληρώνεται με τις ιστορίες ενός ιδανικού τέλους,σε ένα βίντεο όπου από τα πρώτα πλήκτρα και τη φράση ''ΟΚ'' να βγαίνει από το στόμα του Veljanov και την ελαφρά του υπόκλιση μέχρι την ένταση των τελευταίων λεπτών και τις σπαρακτικές κραυγές να μετατρέπονται σταδιακά σε αποφασιστικότητα από σίδερο,να δίνουν την επικεφαλίδα στην τελευταία παράγραφο.

*Encore:To κείμενο αυτό το ζητήσατε εσείς μέσα από τις Τετάρτες και αφιερώνεται σε όλους ανεξαιρέτως με ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ προς την Ina Lichtenberg,manager των Blind Passenger για την παραχώρηση μερικών αρκετά δισεύρετων πια φωτογραφιών από μία πολύ νεανική περίοδο για το συγκρότημα των Deine Lakaien οι οποίες έβαλαν την τελευταία πινελιά στο πνεύμα το οποίο θέλαμε να αποκτήσει το σχετικό κείμενο στο εκφραστικό πλαίσιο ''ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ'' το οποίο μέσω του διαδικτύου έχουμε αγκαλιάσει από το Σεπτέμβριο όπου και μας είχε ανοίξει την πόρτα του για πρώτη φορά ο Indieground Online Radio.

Ein grosses Danke schoen an Ina Lichtenberg, Manager der Blind Passenger, fuer die alten Fotos die Sie uns zugeschickt hat. Die Fotos sind aus der Jugendlichen Periode der beiden deutschen Artisten.