''Έχω την εικόνα,θα βάλεις την υπόσταση;''-Μέρος 1ο

Αν τα ακούσματα είναι το δεξί χέρι κάποιου,τότε το χέρι αυτό έχει ένα έντονο τατουάζ του οποίου το μελάνι όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο βαθύ.O καλλωπισμός βέβαια ίσως καλύπτει ένα χέρι δυνατό ή ένα χέρι με αμυχές και σημάδια αρνητικά που μαρτυρούν ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν.Κάποια είναι της ντροπής και κάποια μίας πιο αξιόλογης διαδρομής.Ό,τι και αν ισχύει,κάποιοι θα μείνουν στην εικόνα αυτή και κάποιοι άλλοι θα σπεύσουν να σφίξουν το χέρι αυτό σε απόπειρα εύρεσης συμπερασμάτων και όχι μόνο.To ντεκόρ από μελάνι ίσως αδικήσει όσα καλύπτει και αντίστροφα,το καλλωπισμένο να γεννήσει δέος το οποίο ίσως ποτέ άλλωτε δεν είχε επιτύχει.

Γραφικές λεπτομέρειες και φυσιογνωμίες επίσης,εν δυνάμει σεξουαλικές συνήθως,σκοτεινές με ύποπτες προθέσεις επιβολές από φιγούρες που σε γενικές γραμμές δεν θα διασταυρωθούν μαζί μας σε καθημερινή βάση και αυτό τις κάνει τρομακτικά ικανές να πείσουν.Βλέμματα ύπουλα και σαρδόνια χαμόγελα σαν ένας μαγνήτης που έχει μία μεγάλη επιγραφή-υπενθύμιση και η οποία αναφέρει:''είσαι άξιος της μοίρας σου.''Μαύρο και λευκό της στάχτης και κόκκινο μαζί με...πολύ κόκκινο παντού.

Πολύ κόκκινα λοιπόν δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μερικά από τα πιο δημοφιλή goth cliche και ερμηνευμένα όσο δογματικά όσο δεν πάει ίσως άλλο από πολλούς είτε δέχονται με θαυμασμό αυτά είτε όχι.Σε κάθε περίπτωση εξακολουθούμε να έχουμε να κάνουμε με πλάσματα τα οποία πέρα από το δόλο και το μυστήριο τυγχάνουν της πολυτέλειας του δώρου που για εμάς αποτελεί το μεγάλυτερο άγχος που δημιούργησε ποτέ ο νους μας.Αυτό από μόνο του νομίζουμε πάντοτε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα τους διατηρεί στο προσκήνιο.

To τι τελικά προκύπτει και το τι μένει από όλα αυτά είναι πιο παράξενο και από τη φύση των πλασμάτων αυτών.Φλύαρη μόδα γεμάτη υπερβολές για έφηβους για όσους απλά δυσσαρεστήθηκαν από τα αμέτρητα αξεσουάρ που είδανε στους άλλους;Αυτό είναι για περιστασιακούς λήπτες.Διαβολικά πλάσματα με ανθρώπινη κατατομή,με ειδικότητα να σε εξολοθρεύουν όταν η πλάνη σου αγγίξει ζενίθ και ηδονίζονται από την έκπληξη στο βλέμμα σου;Αυτό είναι μία άλλη πολύ μεγάλη συζήτηση.Eδώ ο φανός ανάβει για να διακρίνουμε την κλειδαρότρυπα της πόρτας πίσω από την πόρτα.Δεκάδες υποστάσεις υποβόσκουν πίσω από τα προσωπεία βρυκολάκων,συμβολισμοί,μεταφορές και αποδόσεις όσων τελικά περνάνε από μπροστά μας ανελλιπώς.Ο αντικατοπτρισμός του κακού και της θηριωδίας δεν είναι απόλυτος.Η αμφιβολία και οι υψηλές θερμοκρασίες που έχει το αίμα όσων όντας σταυροφόροι και του σκότους και του φωτός ταυτόχρονα,όταν το ταξίδι τους είναι η διαρκής μάχη ενάντια στο κομμένο στα δύο μέσα τους είναι και αυτά κομμάτι του παραμυθιού.Με αφορμή λοιπόν όλα τα παραπάνω προκύπτει ένα φόντο πού πιο τελετουργικό μέσα από την τέχνη,αφού τα θεωρούμενα κλισέ στέκονται εφαλτήριο προκειμένου να σκιαγραφηθούν ακόμα και ολόκληροι κοινωνικοί μηχανισμοί.Σαν μία πόρτα που αν ανοίξει,έπειτα αυτό που έμοιαζε με σπίτι αποτελεί πλέον ένα μικρό κομμάτι του χολ.Μερικά παραδείγματα βασισμένα στη μουσική,τα κόμικς και τη λογοτεχνία τρόμου θα κάνουν όλες αυτές τις παραμέτρους πιο σαφείς.

                                                            ΑΠΟΚΟΣΜΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ

Chris Pohl(Zilo Festival 2004)

                                                                ''Blutengel:Forever'' cover


Oι Blutengel από το 1998,με προθάλαμο τους Seelenkrank καθώς και την επιθυμία για κάτι λιγότερο βιομηχανικό από τους Terminal Choice αποτελούν ακόμα και σήμερα ένα σχήμα ορόσημο για την electrogoth σκηνή.Εδώ φυσικά δεν πρόκειται και τόσο για όσα αναφέραμε περί τελετουργικού φόντου.Ερωτικό και ρομαντικό στοιχείο σε ''σκαναδαλιστικές'' προκλήσεις με αλλόκοτες προθέσεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι συντελούν ένα ''χυδαίο νυχτερινό'' με τις συγκεκαλυμμένες ερμηνείες καταστάσεων να περιορίζονται στα περί σύζευξης δύο ατόμων.Το ''βαμπιρολόγιο'' του Chris Pohl άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πάντοτε συνδύαζε φωνητικά ανδρικά με γυναικεία,ενώ ο ρόλος της πρώτης τους τραγουδίστριας ήταν πολύ περισσότερο αυτός του sex symbol επί σκηνής παρά της ερμηνεύτριας.Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι οι δύο μετέπειτα τραγουδίστριες,Gini και Kati έπειτα από επιτυχίες όπως το Seelenschmerz  αποφασίζουν τελικά να εγκαταλείψουν το σχήμα προφασιζόμενες ότι μετατρεπόταν σε όλο και πιο προβλέψιμο,για να σχηματιστούν εν συνεχεία οι Tristesse De La Lune.


Είτε αρεστό είτε όχι ο Chris Pohl αποτελεί έναν από τους πλέον έξυπνους σε αυτό που κάνει εδώ και πολλά χρόνια,οι διαφορετικοί ήχοι των Terminal Choice, Tumor , Waldgeist υποδηλώνουν κάποιον ο οποίος έχει ξοδέψει άπλετο χρόνο προκειμένου να υλοποιήσει τις ιδέες του και ας μην ξεχνάμε ότι πριν κάποια χρόνια κατάφερε κάτι το οποίο συνήθως από τη στιγμή που ξεκινήσει ο καλλιτέχνης θεωρητικά έχει ξεκινήσει να διαβαίνει το κατώφλι της αρχής του τέλους.O λόγος για την δικαστική διαμάχη με την δισκογραφική εταιρία που στέγαζε τους Seelenkrank και η οποία τον βρήκε στο τέλος να σηκώνει κεφάλι.Πέρα από το αλαζονικό τουπέ που υιοθετεί συχνά,πολλοί ακόμα θυμούνται τον νεαρό ο οποίος χωρίς περιττό εγωισμό και με αρκετό θράσος ζητούσε κάποτε από τους dj στα στέκια που σύχναζε να παίξουν τραγούδι από το εγγεγραμμένο cd το οποίο είχε ετοιμάσει σε home studio.

                                                                                        ΠΙΟ ΛΥΡΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ




Αίμα,ιστορίες καταραμένων και ρομάντζο για τους σαφώς πιο λυρικούς Theatres Des Vampires από τη Ρώμη,οι οποίοι μετρούν στο ενεργητικό τους ήδη περισσότερο από δύο δεκαετίες.Οι ιδιαίτερες-μουντές ατμόσφαιρες συναντούν στίχους,ενδύματα και ερμηνευτικές ιδιότητες από την Sonya Scarlet σε μία ενδελέχεια που ζωντανεύει κυριολεκτικά μία άλλη εποχή πετυχαίνοντας έτσι το κατά εμάς ζητούμενο.Να αποτυπώσει τον ανθρώπινο φόβο για το άγνωστο ,πόσο μάλλον με την έμφαση που του δίνει οδηγώντας το ταξιδιωτικό πούλμαν μέσα από διαδρομές φωτισμένες από άλλες μέρες,τότε που ο φόβος του κτήνους ήταν πολλαπλά πιο μεγάλος και στα όρια του θανάτου.Oι ''ήρωες'' τους έχουν τοποθετηθεί άψογα σαν κρίκοι με αυτοτελή υπόσταση και ρόλο στα μονοπάτια των δόλιων κοινοτήτων.

                                                                Theatres Des Vampires

Το συγκρότημα είχε ξεκινήσει σαν μία black metal μπάντα,πάντα με ιστορίες βρυκολάκων αλλά στο δεύτερο καθώς και στο τρίτο άλμπουμ....οι τοίχοι και η διακόσμηση του θεάτρου ξεκίνησαν σιγά σιγά να αποτελούνται από παραστάσεις γοτθικού ρυθμού.Χαρακτηριστικότατο το τραγούδι Carmilla από το πολύ πρόσφατο Moonlight Waltz,το οποίο εκτός από ένα από τα τραγούδια με τεράστια ποσότητα ενέργειας τα τελευταία χρόνια,συνοδεύεται από ένα συγκλονιστικό βίντεο το οποίο υπονοεί χαρακτήρες όπως το βαμπίρ που έδωσε στο τραγούδι το όνομα του.Για όσους απορήσουν ή αποδοκιμάσουν βιαστικά,η Carmilla ήταν το βαμπίρ το οποίο ένα απόγευμα περπάτησε με τον ήλιο να μην έχει ακόμη δύσει και όμως επιβίωσε σύμφωνα με το ομότιτλο βιβλίο του 1872 από το συγγραφέα Sheridan Le Fanu.Παρακολουθώντας το παρακάτω πιστεύουμε να συμφωνήσετε στο ότι δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από όλα εκείνα τα ''καλά'' όπως ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ που πετυχαίνουμε κατά λάθος κατά καιρούς στην κρατική τηλεόραση τις μικρές ώρες της ημέρας. :)

Πολλοί κατά καιρούς φλερτάρανε με το ''βαμπιρολόγιο'' χωρίς να ανήκουν ολοκληρωτικά στο χώρο και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.Οι Οοmph!,ο ζωντανός θρύλος από τη Γερμανία κατά καιρούς ιδίως στην αισθητική τους χρησιμοποίησαν διάφορα πλάσματα προκειμένου να αποδώσουν τον υπερβολικό βαθμό της επιθυμίας για κάτι.Φυσικά τους αναγνωρίζουμε ως τον προπάτορα αυτού που λέμε neue deutsche haerte και σαν μία μπάντα πιο αρχαία και από τους Rammstein παρά σαν μία βαμπιρική καλλιτεχνική κίνηση.Οι Ιάπωνες Blood κάποια στιγμή στράφηκαν σε βιβλία βαμπιρικής λογοτεχνίας για να εμπνευστούν τραγούδια,όμως μία απλή ακρόαση αρκεί για να πείσει για το ότι μάλλον έμειναν περισσότερο στα δαγκώματα και στα φέρετρα.Οι Nosferatu φυσικά,η μεγαλύτερη-από πλευράς διάρκειας και παραγωγής- goth rock μπάντα,''έντυσε'' τη ''σκατοψυχία'' που διακατέχει πολλούς ανθρώπους πολλές φορές με αιχμηρά δόντια και σκοτεινά πέπλα.Οι πολύ υποτιμημένοι Paralysed Age επίσης έδωσαν πολλές ιστορίες βασισμένες σε όλα τα νυχτερινά πλάσματα σε ένα σύνολο το οποίο πλαισιώθηκε όμως υπέροχα και απότα γραπτά του Edgar Allan Poe.Οι σατανιστές  Moonspell,οι σεξιστές Umbra Et Imago,οι πιο occult E Nomine και πολλοί άλλοι απέδωσαν κάτι πολύ πιο πολύπλοκο από έναν ελκυστικό κύριο και μία ελκυστική κυρία οδηγούμενους από το ένστικτο της επιβίωσης.

Στο δεύτερο μέρος θα εξέτασουμε μεταξύ την περίπτωση ενός δίσκου ο οποίος έκανε τις μάσκες των εχθρών
να λιώσουν και να αποκαλυφθούν οι όχι και τόσο ανθρώπινες πτυχές τους,ένα συγκρότημα το οποίο κατάφερε να δημιουργήσει soundtracks λογοτεχνίας τρόμου ουσιαστικά επενδύοντας σε εικόνες πολύ συνηθισμένες,αναγκάζοντας μας να κάνουμε λόγο για ''ακουστικά διηγήματα'' ενώ έπειτα οι αναφορές θα δώσουν σκυτάλη στα manga και την goth industrial λογοτεχνία.

Η κεντρική εικόνα φυσικά είναι από το θρυλικό Vampire Hunter D.Ο λόγος;Υπομονή έως το τρίτο μέρος...